گزارش کارآموزی مراحل داشت و برداشت گندم (آفات، بیماری‌ها و علف های هرز) در 22 صفحه ورد قابل ویرایش

تغذیه گندم

مساله‌ی اساسی تغذیه گندم‌ در دیمزارها، تنظیم مقدار كود بر اساس رژیم رطوبتی قابل انتظار در منطقه رشد گیاه می‌باشد. در شرایط بارندگی محدود، ضرورتاً بایستی مصرف كودهای شیمیایی را به اندازه‌ای محدود نمود كه موجب گیاه‌سوزی نشده و گیاه با استفاده از رطوبت موجود، بتواند از كود استفاده نموده و عملكرد مناسب را تولید نماید. به عبارت دیگر از به هم خوردن تعادل حساس و بحرانی بین رشد رویشی و زایشی در شرایط كمبود رطوبت باید جلوگیری كرد.

از طرف دیگر وقتی بارندگی در حد مطلوب است، باید مواد غذایی را به اندازه‌ای مصرف كرد كه گیاه قادر به استفاده كامل و مفید از آن در شرایط مطلوب رطوبتی باشد. اغلب خاك‌های مناطق خشك و نیمه‌خشك بطور طبیعی دارای ذخیره پتاسیم زیادی  هستند و این مقدار برای زراعت دیم معمولاً كافی است. برعكس، ذخیره فسفر خاك برای عملكرد رضایت‌بخش كافی نیست و باید بر اساس تجزیه خاك و توصیه مناطق فسفر خالص را قبل و یا موقع كاشت مصرف كرد تا استفاده از آن در مراحل اولیه باعث تحریك رشد و استقرار خوب گیاه و نفوذ بهتر ریشه شده و پیش‌رسی محصول افزایش یابد.

فسفر در ازدیاد مقاومت گیاه نسبت به خشكی موثر است. مصرف كودهای ازته در غلات دیم، حتی در شرایطی كه حاصلخیزی خاك خوب باشد، مفید خواهد بود. زمان مطلوب مصرف كودهای ازته متغیر بوده و بستگی به پراكنش بارندگی دارد و بهتر است بر اساس آزمون خاك و توصیه مناطق، ازت خالص (به صورت 3/2 در پاییز در موقع كاشت و در صورت اطمینان از بارندگی‌های بهاره 3/1 آن را در بهار به صورت سرك)‌ مصرف نمود.

مهمترین آفات مزراع گندم در منطقه گمیشان

شته سبز گندم:                 Sitobion avenae (Fab) 

خانواده:                             Aphidae      

مشخصات، زیست‌شناسی، خسارت و كنترل

طول بدن 8/2-2 میلیمتر و طول شاخك در شته‌های بی‌بال برابر و یا بیشتر از طول بدن است. كورنیكول در انتهای آزاد خود قدری عریض می‌شود. دم به خوبی رشد كرده و 3/2 طول كورنیكول را دارد. رنگ شته سبز ملایم یا سبز مایل به زرد می‌باشد. كورنیكول‌ها و شاخك‌ها سیاه، دم روشن، پاها زرد و انتهای ران، ساق و پنجه پا دودی رنگ است.

شته‌های كامل بالدار دارای سر و سینه قهوه‌ای مایل به قرمز، شكم سبز با 6-5 لكه جانبی تیره می‌باشد. بقیه اعضاء از نظر رنگ تفاوتی با بی‌بال‌ها ندارند. این شته در همه نقاط مهم گندم‌خیز كشور فعالیت دارد. به عبارت دیگر، از منطقه گرم اهواز تا مناطق سردسیر شهركر و خلخال و از مناطق مرطوب مازاندران و گرگان تا مناطق خشك سیستان و بلوچستان وجود دارد. این شته روی گرامینه‌های اهلی و وحشی زندگی نموده و خسارت‌زایی می‌كند و علاوه بر جوانه‌ها و برگ‌ها به دانه‌ها نیز حمله كرده و در بین شته‌ها، بیشترین خسارت را وارد می‌سازد شته سبز گندم ناقل بیماری ویروس موزاییك جو نیز می‌باشد.

تاكنون تخم زمستان‌گذران این شته از ایران گزارش نشده است و اعتقاد بر این است كه تمام سال را به صورت زنده‌زایی توسط ماده‌های جفت‌گیری نكرده می‌گذراند و به عبارت دیگر فرم جنسی آن تاكنون در ایران دیده نشده است. در سال‌های عادی این شته در اكثر مناطق كشور از مهمترین شته‌هاست. در این گونه سال‌ها، اوج جمعیت سایر شته‌ها در مرحله ظهور برگ پرچم است، در حالی كه جمعیت شته سبز  گندم دیرتر از زمان ظهور خوشه به اوج می‌رسد. جمعیت این شته‌ بعضی سال‌ها و در شرایطی ویژه افزایش شدیدی نشان می‌دهد كه در آن صورت در مواردی چاره‌ای جز مبارزه شیمیایی نیست، ولی در عین حال این شته دشمنان طبیعی فراوانی دارد كه در سراسر كشور فعال بوده و جمعیت این آفت را در سطحی قابل تحمل نگه می‌دارند.